De koek is op, de sleur zit erin en je werknemer meldt zich ziek. En dan?
17-11-2025
Dit is misschien een impopulaire mening, maar ik ga ‘m toch delen.
In de praktijk zie ik het steeds vaker: je hebt als HR al tijden het gevoel dat een werknemer het niet meer naar zijn zin heeft. Je hebt het wel aan de werknemer in kwestie, we noemen hem Bert, gevraagd maar die ontkent. En toch loopt Bert al tijden de kantjes ervan af, snauwt tegen zijn collega’s en zet een grote mond op naar leidinggevenden. Bert wordt verzocht om zijn gedrag aan te passen. Maar dan gebeurt datgene waar je al bang voor was.
Bert meldt zich ziek
Vervolgens verdwijnt Bert maandenlang uit beeld, het re-integratieproces sleept zich voort.
En jij mag investeren in:
Tijd (opmaken dossier, bellen, mailen)
Moeite (keer op keer opvolgen, trekken aan een dood paard)
Kosten (loon, kosten arbodienst, arbeidsdeskundige en 2e spoor).
Uiteindelijk stelt de bedrijfsarts mediation voor vanwege een verstoring in de arbeidsrelatie. En wat blijkt uit die gesprekken?
Jouw gevoel klopte
Bert vindt het niet meer leuk op zijn werk en wil niet meer terug.
Maar jij zit met de gebakken peren. Want ziekmelding = opzegverbod. Dat betekent in de meeste gevallen dat Bert een mooie beëindigingsregeling meekrijgt. Terwijl hij zelf eigenlijk weg wil, al maandenlang.
Wat ik hier mis?
Dat werknemers in zo’n situatie verantwoordelijkheid en regie nemen over hun eigen (werk)geluk en gezondheid. Dat ze gewoon op tijd op zoek gaan naar een nieuwe baan, voordat het tot een dergelijk dieptepunt met alle gevolgen van dien moet komen.
En natuurlijk ken ik de redenen waarom dit gebeurt: de gouden kooi waar een werknemer in kan zitten (“zo’n salaris verdien ik bij de concurrent nooit”), de angst voor het onbekende. En dat begrijp ik ook wel. Maar waarom trekt de werkgever hier aan het kortste eind?
Dus: wie heeft de oplossing en wil deze met ons delen? Ik ga graag het gesprek aan hierover.
En voor de critici: ik schrijf dit vanuit de wens voor een betere oplossing, voor beide partijen. Dus spaar me een beetje. 😉